Owieczka napisał(a):
...Pamiętam, jak w przednich rzędach( po tym, jak zagraniczny kaznodzieja, chyba ze Szwecji machnął marynarką) ludzie spadali albo zsuwali się z krzeseł prawie w konwulsjach śmiechu. Stałam z tyłu i też c h c i a ł a m się śmiać, bo wmówiono mi wtedy, że to działanie Ducha Świętego, więc nie chciałam być gorsza( mnie to nie dotykało , więc tak myślałam).
To właśnie, że taaaaak bardzo chcemy czuć działanie Ducha Świętego, chcemy przeżyć coś ponad naturalnego, zbliżyć się trochę do Pana narażamy siebie na różnego rodzaju niebezpieczeństwa.Pamiętam jak moja rodzona żona z chęci przeżycia czegoś nadnaturalnego poszła do zboru na usługę cudzoziemców. Patrzyła jak ludzie wywracają się pod mocą Ducha Świętego. Tak im zazdrościła tego przeżycia, że aż łzy cisnęły się jej do oczu ze smutku i żalu bo na nią to nie działało. Dopiero po jakimś czasie zdała sobie sprawę jak była chroniona, że ten "duch" nie miał do niej przystępu.
Dla garstki przeżyć dajemy sobie wmówić, że takie rzeczy są błogosławione. I dlaczego dziwimy się tym wszystkim ludziom którzy na nabożeństwach tak się zachowują - skaczą, bełkoczą - im się wydaje, że w taki sposób wchodzą na inny poziom relacji z Panem
Oni chcą więcej niż mają teraz ale nikt im nie mówi, że czyniąc w taki sposób będą mieć jeszcze mniej.
czuję się w obowiązku napisać krótką ripostę na wypowiedź pana Kupczyńskiego, co niebawem...
Ja sie go nie boje. Ja na nie baczę... i probuje ostrzegac innych. Ot, taki niuansik...
