Pamiętam kiedyś byłem w Janowicach Wielkich i Brat Marek T mówił :
jak masz budować ciało jeśli nie budujesz najpierw siebie było to wiele lat temu ale do dzisiaj brzmi to i inne słowa bardzo świeżo.. Bóg daje wszystko co jest potrzebne aby służyć w Jego kościele by człowiek był przygotowany w usługiwaniu innym.
przekonałem sie osobiście, że jest to jakby pierwszy ponad naturalny dar który pociąga za sobą nst. ale to już nie udokumentowane chyba w Biblii
chociaż właściwie Apostoł Paweł pisze że chciałby abyśmy wszyscy prorokowali bo kto prorokuje ten zbór buduje
1 Kor. 14:23-24
23. Jeśli się tedy cały zbór zgromadza na jednym miejscu i wszyscy językami niezrozumiałymi mówić będą, a wejdą tam zwykli wierni albo niewierzący, czyż nie powiedzą, że szalejecie?
24.
Lecz jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo zwykły wiemy, wszyscy go badają, wszyscy go osądzają,
(BW)
1 Kor. 14:31
31.
Możecie bowiem kolejno wszyscy prorokować, aby się wszyscy czegoś nauczyli i wszyscy zachęty doznali.
(BW)
1 Kor. 14:4
4. Kto językami mówi, siebie tylko buduje;
a kto prorokuje, zbór buduje.
(BW)
1 Kor. 14:5
5. A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali; bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby zbór był zbudowany.
(BW)
a wiec słowem można budować i burzyć praktycznie myślę że wygląda to tak że można poznać kogoś budując z tą osoba relację i w przypływie gniewu zburzyć to co się zbudowało co się kończy zerwaniem kontaktu...wiemy to z autopsji prawda..? ale w przypadku prorokowania Bóg daje materiał do budowy całego ciała i jest nim Słowo Boże i to także buduje relacje ale nie tylko miedzy wierzącymi, lecz przede wszystkim z Bogiem
1 Piotr. 4:11
11. Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.
(BW)
1 Piotr. 2:5
5. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.
(BW)
Efez. 2:19-22
19. Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,
20. Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus,
21. Na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu,
22. Na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu.
(BW)