Myślę, że Paweł miał świadomość tej dwuznaczności: Duch w hebr., umysł w LXX. We fragmencie pisze zarówno o mądrości, poznaniu jak i o Duchu, i jego rozważanie doskonale zbiegają się w tym cytacie z Izajasza - bo mądrość i poznanie są związane z umysłem i myśleniem, jednak ich wymiar duchowy łączy się z Duchem Bożym. Ta gra słów i tłumaczeń daje doskonałe podsumowanie: jesteśmy umysłu Chrystusowego, bo mamy Ducha Chrystusa, a Duch Chrystusowy jest Duchem Bożym i wyraża Boży umysł.