Bliskość Królestwa mesjańskiego
Całe przepowiadanie Zachariasza zdominowane jest świadomością bliskości Królestwa
mesjańskiego. Aby zobaczyć to napięcie oczekiwania, tę „gorączkę mesjańską”, trzeba przeczytać
niejako jednym tchem całą sekwencję jego nocnych wizji wraz z konkretyzującymi je i
aktualizującymi wyroczniami. Trzeba próbować wczuć się w mowę tych symboli, w ich ruch,
dynamikę, skuteczność. Bardzo waŜną będzie rzeczą, aby zatrzymać w umyśle nie tylko i nie tyle
poszczególne obrazki, ile raczej obraz całościowy. Dlatego przypomnijmy w skrócie istotne
elementy tego barwnego, dynamicznego, ale zarazem dobrze scalonego obrazu.
Pierwsza wizja (1,7-17) przedstawia patrol jeźdźców niebieskich, którzy dosiadłszy koni róŜnej
maści przebiegaj ą cały świat, aby stwierdzić, Ŝe na ziemi panuje pokój. Anioł zapewnia Proroka, a
przez niego lud izraelski, Ŝe Jahwe jest zagniewany na pyszne narody, ale Jerozolimę darzy
ogromną miłością.
Druga wizja (2,1-4) ukazuje cztery rogi Ŝelazne, wyobraŜające królestwa z czterech stron świata,
które ucisnęły Judę i Jerozolimę. Nad tymi narodami dokona się sąd BoŜy, co jest ukazane w
zniszczeniu rogów przez czterech rzemieślników. 6
Trzecia wizja (2,5-17) ukazuje młodego geometrę niebieskiego, który przystępuje do pomiarów
ruin Jerozolimy z myślą o jej odbudowaniu i nowym zasiedleniu. Miasto zostanie zamieszkane
przez takie mnóstwo ludzi, Ŝe murów w ogóle nie da się ani nie trzeba będzie budować. Albowiem
Jahwe sam otoczy miasto jakby „murem ognistym”.
Czwarta wizja (3,1-10) przedstawia arcykapłana Jozuego przed trybunałem niebieskim. Jozue
ma brudne szaty i jest oskarŜany przez szatana, ale anioł poleca przyodziać kapłana w czyste szaty i
czysty zawój, co oznacza darowanie win oraz przywrócenie kapłaństwa do łaski. Szatan zostaje
zganiony za to, Ŝe nie rozumie zamiarów BoŜych co do Jerozolimy.
Piąta wizja (4,1-14) stawia Prorokowi przed oczy złoty kandelabr z siedmioma lampami,
ustawiony między dwiema oliwkami, które go zasilają. Lampy przedstawiają światło oczu BoŜych,
świecznik - wspólnotę, a dwie oliwki to dwie władze, świecka i duchowna, ucieleśnione w
Zorobabelu i Jozuem.
W szóstej wizji (5,1-4) Prorok widzi latający zwój, zapisany przekleństwami przeciw złodziejom
i krzywoprzysięzcom. Tak Jahwe wyniszczy wszystkich złoczyńców w krainie Judy. Jest tu pewna
akcja symboliczna, choć wykonana nie przez Proroka, jak to było zwyczajnie, lecz przez samego
Boga.
Siódma wizja (5,5-11) ukazuje, jak w naczyniu wielkości jednej efy (około 40 litrów) zostaje
zamknięta kobieta, personifikacja grzechu, i zaniesiona przez dwie uskrzydlone kobiety do
Babilonu. Tak zostaje wykorzeniona z Judei nieprawość.
W ósmej wizji (6,1-8) Jahwe zleca do wykonania jeźdźcom z pierwszej wizji specjalną misję.
Cztery rydwany zaprzęŜone w róŜnokolorowe konie wyruszają w cztery strony świata. Wóz
ciągnięty przez czarne konie kieruje się ku północy, a więc do Babilonu, siedziby władz perskich i
siedliska grzechu (poprzednia wizja) po to, aby go ukarać.