www.ulicaprosta.net

Jeśliby na tym forum temat taki, lub podobny był, to wybaczcie. Ja go nie znalazłem.
Jaką zbór powinien mieć strukturę- episkopalną, prezbiterialną, kongregacjonalną?
Co charakteryzuje poszczególne te struktury?
Czy biskup to to samo co prezbiter?
Czy biskup i prezbiter to to samo co pastor?
Jak określić, choćby w przybliżeniu, zakres obowiązków diakonów?
Jak wybierać starszych, pastorów, biskupów?
Jak na te wszystkie zagadnienia odpowiadały zbory w historii?

Szukam opracowań na ten temat. Rad bym usłyszeć wasze opinie i uzyskać od was pomoc.
Michał

Ps. Jestem zielonkawy jeśli chodzi o forumowanie.

Najpierw polecam świetny artykuł: Autorytet w Kościele
http://www.ulicaprosta.net/pl/index.php

Dzięki. Znam. Też myślę, że jest wartościowy.

Cierpliwie czekam.

To samo wychodzi gdy Duch prowadzi.Upraszczam,ale po to by nie dążyć do suchego definiowania wybiegającego poza to o czym wiemy ze Słowa Bożego.

Ale,ale, Ty szukasz opracowań historycznych.Więc mój wtręt jest nie na miejscu.

Witaj Michale,

Zajrzyj do wątku "Formalna przynależność do zboru". Wydaje mi się, że obydwa wątki niedługo zaczną się krzyżować.

Witam,


Jesli czytasz po angielsku to zerknij sobie tu:
http://www.monergism.com/thethreshold/a ... hurch.html. Na dole strone jest dzialka poswiecona church government.

Jesli nie czytasz to mozesz siegnac po ksiazke Dr Martyna Lloyda-Jonesa pt "Kosciol i czasy ostateczne" wydawnictwa Legatio.

Milej lektury.

Michale nie dziw się, że brakuje odpowiedzi, których byś się spodziewał. Jest tak (choć nie chciałbym wypowiadać się za innych), ponieważ poruszyłeś naprawdę ogromy blok tematyczny. Łatwiej na forum ustosunkowywać się do wypowiedzi poprzedników, niż zamieścić obszerne studium tematyczne.

Ponieważ brakuje odpowiedzi, na które liczysz, spróbuję się ustosunkować.
Jak z pewnością wiesz, zagadnienie struktury, a może lepiej powiedzieć konstytucji, Kościoła posiada dwa oblicza. Pierwszym z nich jest wzorzec ustanowiony przez Boga i przedstawiony na kartach NT. Drugim, historyczna praktyka chrześcijaństwa. Choć to ostatnie wydaje się naprawdę ciekawe, zwłaszcza dla kogoś pasjonującego się historią, pierwsze jest nadrzędne i na nim należy się skupić.

W grece Nowego Testamentu użyte zostały trzy słowa dla określenia wierzących niosących odpowiedzialność za życie kościoła. Są to:

1) Presbyteros. Tłumaczy się je powszechnie jako "starszy" lub "prezbiter". Słowo to oznacza kogoś "zaawansowanego w latach, starszego, doświadczonego". Wskazuje zatem na dojrzałość osoby.

2) Episkopos. Tłumaczone jest jako "biskup". Słowo to oznacza "zarządzającego, doglądającego".

3) Poimen. Tłumaczone jest tako "pasterz" lub "pasący".

Czy są to trzy różne grupy czy też jedna?

Dzieje Apostolskie 20:17-28.
W tym fragmencie wszystkie trzy wspomniane słowa uzyte są w stosunku do tej samej grupy ludzi. W wersecie 17 Paweł zwraca się do nich jako do "starszych kościoła w Efezie". Ten sam werset mówi, że spotkali się oni w Milecie. Zaczynając od wersetu 18 apostoł zwraca się do starszych i kontynuuje to aż do wersetu 35. W wersecie 28 zwraca się do tychże starszych i poleca im: "Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami".
Zwróć uwagę, że apostoł zwracał się do starszych i że Duch Św. ustanowił ich biskupami. A więc starsi i biskupi to jedno i to samo. Starszy (prezbiteros) jest tym samym, co biskup (episkopos). Następnie Paweł mówi do starszych, biskupów, "...abyście paśli kościół Pana" (w. 28). Co mają ci starsi robić? Mają paść ten kościół. Słowo paść w języku greckim brzmi 'poimanio'. Jest to czasownik od rzeczownika 'poimen'. Tak więc "pasący pasą". Zarówno czasownik, jak i rzeczownik mogą być przetłumaczone w ten sam sposób. Tak jak można również powiedzieć "karmiciel karmi".
Starsi (prezbiteros) jako biskupi (episkopos) mają paść (poimanio). Wszystkie te trzy greckie słowa użyte są w słowach zwróconych do tej samej grupy osób. Nie można więc dokonywać ich oddzielenia od siebie.

I Piotra 5:1-2.
W tym fragmencie ponownie są użyte powyzsze słowa. "Starszych (prezbiteros) więc wśród was napominam... Paście (poimanio) trzodę Bożą, która jest między wami doglądając (episkopos) jej". Więc Piotr i Paweł są zgodni, że starsi, biskupi i pasterze są jednym i tym samym.

Tytus 1:5-7.
Chociaż tylko dwa z tych omawianych słów są tutaj użyte, fragment ten jest bardzo poznawczy. Paweł wpierw ustala kwalifikacje starszych. Stwierdza w wersetach 5 i 6, że starsi (prezbiteros) muszą być bez skazy. Następnie w wersecie 7 powiada: "Biskup (episkopos) bowiem... powinien być nienaganny". Jest to oczywiste, że dojrzali starsi stają się troszczącymi się biskupami, którzy przewodzą wierzącym w pasieniu się na Chrystusie doglądając ich. Czytając NT nigdzie nie spotykamy sugestii o pojedyńczej odpowiedzialności starszego za życie kościoła. Zawsze występują oni jako grupa braci, dzielących się odpowiedzialnością i pozostającących w harmonii.
Mam nadzieję, że nieco udało mi się wyjaśnić.

Dziękuję za odpowiedź, podpowiedź i zainteresowanie.
Zamawiam właśnie tę książkę. Angielski u mnie niestety marny jest.

Zgadzam się z tobą Marius (Mariusu?. Czemu forumowicze tak dziwnie się przedstawiają?), że prezbiter=biskup=pastor
oraz, że wielu powinno być prezbiterów\biskupów\pastorów w zborze. Ten punkt zamieściłem dlatego bo nigdy wcześniej z nikim na ten temat rzeczowo nie dyskutowałem
Chciałem to moje zrozumienie poddać ogniowi krytyki. Cieszę się, że są ludzie którzy myślą podobnie.
Co do reszty tych moich pytań to naprawdę nie wiem zbyt dużo, z wyjątkiem tylko chyba tego, że struktura monarchiczna\hierarchiczna zboru jest niewłaściwa.

Korzystając z twojej rady zadam dwa bardziej konkretne pytania.

1 Skąd znamy obowiązki i zakres działań diakonów.
Siedmiu z Dziejów Apostolskich nigdzie w Biblii nie jest nazwanych diakonami. A właśnie na podstawie tego, że siedmiu "usługiwało przy stołach"
mówi się, że taki jest kierunek służby diakona.

2 Jak wybierać starszych, pastorów, biskupów?

Michale, jesteś w uprzywilejowanej sytuacji, ponieważ możesz posługiwać się jako nickiem swoim własnym imieniem. Ponieważ ktoś wcześniej zalogował się jako "Mariusz", dla mnie pozostał "Marius". Ot i wszystko, żadnej ekstrawagancji czy tęsknoty do oryginalności.

O obowiązkach i zakresie działań diakonów mówi rzeczywiście niewiele wersetów Nowego Testamentu. Są to: Dz 6:1-6; Rz 16:1; Flp 1:1; I Tym 3:8,12, a ponadto Rz 12:7a.

Wg słownika greki nowotestamentowej W. E. Vine'a słowo 'diakonos' początkowo oznaczało służącego, zarówno wykonującego pracę niewolniczą, jak i przyjmowanego do wolnej służby. Wg Thayera jest to "ktoś, kto wykonuje polecenia kogoś innego... służący, tworzący, usługujący".
Zwróć uwagę, że słowo tłumaczone jako "usługujący" nie określa charakteru służby. Samo słowo nie pozwala stwierdzić, jaki rodzaj pracy jest do wykonania. Jest ono uzyte w Kol 4:17 "Powiedzcie to Archippowi: Bacz, abyś wypełnił posługiwanie, które otrzymałeś w Panu". Jest tutaj słowo "posługiwanie", ale nic nie wiemy, jaki rodzaj posługi lub służby został polecony Archippowi. Czy był on diakonem, czy starszym, czy nauczycielem lub kims całkiem innym? Tego nie wiemy. Jedynie kontekst pozwala określić rodzaj posługi diakona.

Słowo posługujący lub usługujący nie są rozróżnialne. Nie określają one specjalnego działania. Ale w I Tym 3:8-13 znajdujemy wykaz kwalifikacji diakonów. Musimy zatem stwierdzić, że diakoni są określoną grupą usługujących w kościele, skoro stawia się im specjalne wymagania. Również w Flp 1:1 wspomina się ich razem z biskupami, których służba jest ściśle określona - podobnie w I Tym 3. A więc w celu rozróżnienia pomiędzy tymi usługującymi, wyróżnia się ich ze służących w ogólności i określa jako diakonów.

Pomocą przy określeniu charakteru służby diakonów jest czasownik 'diakoneo', który znaczy "służyć, towarzyszyć, obsługiwać". To właśnie on został użyte w Dz 6:2. Siedmiu ludzi cieszących się zaufaniem i pełnych Ducha Św. zostało wybranych do usługiwania ('diakoneo') przy stołach wdowich. Werset 5 mówi, że całe zgromadzenie (a nie jedynie ci, którzy mieli ważne i aktualne deklarcje członkowskie) dokonało wyboru. To ważne, ponieważ odnosząc się do drugiego Twojego pytania, starszych ustanawiają apostołowie, a nie całe zgromadzenie kościoła. Po prostu Słowo nie mówi o "demokratycznych" wyborach pastora czy rady zborowej.

Możemy przyjąć, że w konkretnej sytuacji opisanej przez poszczególne księgi NT posługiwanie diakonów oznaczało po prostu pomoc potrzebującym prz stołach. Dostarczenie żywności w ciepłym klimacie krajów basenu śródziemnomorskiego było podstawową potrzebą osób ubogich. O posłudze ('diakonia') w znaczeniu pomocy materialnej, zwłaszcza żywnościowej (choć niekoniecznie pełnionej przez diakonów) mówią wersety: Dz 6:11; 11:29; 12:25; Rz 15:31; II Kor 8:4; 9:1, 12, 13; 11:8.

Fakt, że Słowo nie określa ściśle zakresu służby diakonów jest również znaczący. Powinni oni troszczyć się o każdą materialną potrzebę współwierzących, odwiedzając i pocieszając ich duchowo, a nawet głosząc ewangelię niezbawionym. Do czego powołani są przeciez wszyscy wierzący w Chrystusie.

Na koniec jeszcze jedna uwaga: diakoni nie są "młodszymi starszymi". NT nic nie mówi (co nie jest bez znaczenia) o diakonach pomagającym starszym w prowadzeniu kościoła i podejmowaniu decyzji. Nie jest to żaden stopień w duchowym wzroście, urząd w "duchowej karierze", ani tym bardziej niższy stopień święceń duchownych, jak to niestety bywa.

Pozdrawiam Cię
Mariusz
P. S.
Gdybyś był zainteresowany, polecam książkę Watchmana Nee "Normalne chrześcijańskie życie kościoła". Chyba jest jeszcze w sprzedaży internetowej. Ciekawy jest zwłaszcza rozdział IX "Struktura kościołów miejscowych". Naprawdę polecam.

Przez nałożenie rąk, czy przez podniesienie rąk?

Mariuszu, myślę, że wiem jak powstała myśl o tzw. demokratycznych wyborach na starszych w zborach.
Wystarczyło, że ci którzy zakładali zbory w Polsce, korzystali z przekładu tzw. gdańskiego.
Myślę też, że są i innojęzyczne przekłady, podobne przekładowi gdańskiemu w tym temacie.
O co chodzi? Ano przekład tzw. warszawski podaje:

"A gdy przez wkładanie rąk (xeirotonhsantej) wyznaczyli im w każdym zborze starszych, wśród modlitw i postów poruczyli ich Panu, w którego uwierzyli."
(Dz 14:23)
Tymczasem tłumaczenie tak zwanej "Biblii Gdańskiej" oddaje ten fragment tak:
"A gdy im przez głosy postanowili starsze w każdym zborze i modlili się z postami, poruczyli je Panu, w którego uwierzyli."
(Dz 14:23)
Zreszta przekład brzeski też podaje
"I gdy im za społecznym zezwoleniem obrali w każdym kościele starsze i modlili się z posty, zalecili je Panu, w którego uwierzyli."
(Dz 14:23)

Podobnie jest i w tym miejscu:
"został on wyznaczony (xeirotonhqeij) przez zbory na uczestnika podróży naszej w tym dziele miłosierdzia, którym pragniemy służyć ku chwale samego Pana i ku okazaniu naszej gorliwości"
(2Kor 8:19)
gdzie tłumaczenie "Biblii Gdańskiej" podaje:
"A nie tylko to, ale obrany jest przez głosy od zborów, za towarzysza drogi naszej z tem dobrodziejstwem, którem się dzieje usługa od nas ku chwale samego Pana i ku doświadczeniu ochotnego umysłu waszego"
(2Kor 8:19)

Według wielkiego słownika grecko polskiego wyd Vocatio:
xeirotonew znaczy: wyciągać rękę (by głosować); głosować przez wyciągnięcie ręki; wybierać; ustanawiać i występuje w NT tylko te dwa razy (Dz 14:23 i 2Kor 8:19)

Wyraz ten tłumacze Biblii interlinearnej, również oddali jako głosować.

Jeżeli dodamy i to, że siedmiu zostało wybranych również przez ogół, apostołowie tego pilnowali, to praktyka ta nie wydaje się wcale taka nierozsądna.

Ponoć tak rozumiały sprawę wyboru starszych, zbory pierwszych wieków. Wiem, że to nie jest rozstrzygający argument, ale czasem pomaga.

Mariusie,



Michał podał ciekwe argumenty, natomiast moje pytanie jest inne. Skoro nie ma w tej chwili apostołów, to kto w takim razie dzisiaj ustanawia starszych?

_________________
None but Jesus...

A dlaczego sądzisz, ze dziś nie ma juz apostołów?

Być może wyraziłem się nieściśle, i niedokładnie Ciebie zrozumiałem. Przez apostołów rozumiałem ową 12-kę powołaną przez Pana. Ty, jak sądzę, rozszerzasz to pojęcie. Mógłbym prosić zatem o zdefiniowanie pojęcia "apostoł"?

_________________
None but Jesus...

A gdzie teraz są apostołowie o takim autorytecie? Kto ich powołał? Ja widzę w telewizji mnóstwo samozwańczych "apostołów", ale przecież chyba nie o takich Ci chodzi, Mariusie?

A tak poważnie, to demokratyczne wybory na starszych odbywały się rzeczywiście bardzo wcześnie i do argumentów Michała można dorzucić jeszcze kilka:

Euzebiusz z Cezarei donosi, że po śmierci Jakuba i zburzeniu Jerozolimy wyboru Szymona na biskupa dokonali apostołowie, uczniowie Pańscy i krewni Pańscy [Historia Kościelna III 10,11]. Pierwszych diakonów wybrało zgromadzenie, nastepnie stawiono ich przed apostołami, którzy ich ustanowili [Dz. Ap. 6:3-6]. "Didaskalia" zalecają powszechne wybory w formie głosowania, a jeśli wszyscy się zgodzą, kandydat może zostać biskupem [IV]. Cyprian w liscie 67 z roku 254 zaleca demokratyczne wybory biskupów przez wszystkich członków wspólnoty i powołuje się na Dzieje Apostolskie, kiedy to wyboru Macieja na miejsce Judasza dokonało 120 osób, a nie sami apostołowie [1:15-26]

Wyadaje się to bardzo rozsądne, bo przecież wspólnota najlepiej wie, kto spełnia kryteria podane w Piśmie, a dotyczące cech charakteru oraz prowadzenia się kandydata i jego rodziny [I Tym. 3].