www.ulicaprosta.net

No Smoku, zaczynam dostrzegać , ze masz inny dar....
Pozdrawiam.
Ale i tak w pewnych kwestiach się mylisz :D:D

_________________
www.sylkarayska.blogspot.com

Smok napisał :"Przepraszam Cię, ale nie rozśmieszaj mnie. W kościele katolickim również korzysta się z ksiąg niekanonicznych (nazywając je deuterokanonicznymi). "

Uważasz że to takie proste...Ja również cię przepraszam, ale twierdząc że wczesne chrześcijaństwo nie korzystało z wielu ksiąg niekanonicznych NA RÓWNI Z KANONICZNYMI sam się ośmieszasz. Czytałeś literaturę wczesnochrześcijańską ? np. Klemensa Rzymskiego ? Gdybyś czytał, to może nie byłoby Ci tak wesoło, mówiąc że Cię rozśmieszyłem.
A może powiesz jeszcze że autorzy Biblii nie korzystali z apokryfów na równi z ks. kanonicznymi ?

Piszesz: "I kompletnie niczego to nie dowodzi"

Dowodzi Przyjacielu, dowodzi...

Od razu Cię uprzedzę. Różnimy się w ocenie kanoniczności Pisma. Fakt że jakaś księga jest powszechnie uznana PRZEZ JAKICHŚ LUDZI za apokryf nie stanowi dowodu że jest to księga nienatchniona przez Boga.

Piszesz: "ale nie mieszaj ich do dysputy na temat wiarygodności Biblii"

Różnimy się w ocenie CZYM JEST BIBLIA.

_________________
Pozdrawiam Pokojem Bożym

Czyli jak ktoś ma inne zrozumienie biblii niż ty Smoku to nie ma poznania.

Ciekawe.Podobne jak nie takie same stwierdzenia słyszę od wielu osób o zrozumieniu biblii niekoniecznie zgadzającym się z poglądami smoka.Każdy kocha Boga i mówi że ma poznanie które daje mu Bóg.Można powiedzieć ,że rozumiem coś tak lub tak . Stwierdzenie ,że masz poznanie równoznaczne jest z pewnością że tak jest napewno.A jeżeli okaże się że nie miałeś racji Smoku.? Co wtedy.?Rozumiem że komplemencik Sylki mile cię połaskotał . Może jednak więcej pokory.

Nie czepiaj się, bo nie napisałem, że moje poznanie jest doskonałe. Napisałem, że Pan daje mi poznanie w różnych sprawach. Tyle. Nie czytaj w moich postach rzeczy, których tam nie ma.

Równie dobrze z Twojego nicka mógłbym wyczytać, że skoro Ty jesteś Poszukiwaczem Prawdy, to inni nie są. Ale przecież nie o to Ci chodzi, prawda? Więc zejdź ze mnie, z łaski swojej.

A to niespodzianka! A ja myślałem, że Biblia to... Biblia!

Czyżbyś to Ty, Ilyadzie, wyznaczał lub określał kanoniczność Pisma? Zlituj się, chłopie, co Ty wypisujesz? Włos się jeży, jak się czyta takie rzeczy. Ponieważ rozmawiamy sobie właśnie z kubkiem na temat kanonu Pisma, więc zacytuję fragment mojej wypowiedzi z tamtego wątku. Chodzi o zestaw ksiąg wchodzących w skład Starego Testamentu i znany w Izraelu na wiele wieków przed przyjściem Jezusa, potwierdzony przez Niego samego i stosowany we wczesnym Kościele. Ten zestaw ksiąg ST [Pism] + 27 ksiąg Nowego Testamentu nazywamy Biblią.

Przeczytaj artykuł o kanonie, który Ci poprzednio podałem:

http://www.biblelight.net/hebrew-canon.htm

i nie obniżaj merytorycznego poziomu dyskusji. Wklejam jeszcze fragment artykułu z Ulicy Prostej ("Kult maryjny jednak biblijny?"):

Ze źródeł polskojęzycznych można zacytować ciekawy fragment Historii Kościelnej Euzebiusza z Cezarei, podający spis ksiąg Kanonu Starego Testamentu, podany przez Orygenesa [186-253 r.n.e] - jednego z tzw. "przednicejskich" Ojców Kościoła. Dla ułatwienia podajemy w nawiasach kwadratowych nazwy ksiąg w protestanckim przekładzie Biblii Warszawskiej i katolickim Biblii Tysiąclecia.

"Przy objaśnianiu pierwszego Psalmu Origenes daje wykaz ksiąg świętych Starego Testamentu, tak pisząc dosłownie: 'Trzeba wiedzieć, że ksiąg Starego Testamentu według tradycji żydowskiej istnieje 22, tyle właśnie, ile wynosi liczba liter hebrajskich.' Potem dodaje: 'Otóż te 22 księgi według Żydów są następujące: Ta, którą nazywamy Genesis, a Żydzi od pierwszego księgi słowa Bresith, t.zn. 'Na początku' [I Mojżeszowa; Księga Rodzaju]; 'Exodos - Ouellesmoth czyli 'Te są imiona' [II Mojżeszowa; Księga Wyjścia]; Lewitikon - Ouikra: 'I zawołał' [III Mojżeszowa; Księga Kapłańska]; Numeri - Ammesphekodeim [IV Księga Mojżeszowa; Księga Liczb]; Deuteronomion - Elleaddebareim: 'Te są słowa' [V Mojżeszowa; Księga Powtórzonego Prawa]; Jezus, syn Nawego - Josuebennoun [Księga Jozuego]; Sędziowie, Rut [Księga Sędziów, Księga Rut], u nich zaś w jednej księdze Sophteim; I i II Księga Królewska, u nich zaś jedna, Samuela [I i II Księga Samuela]: 'Powołany od Boga', III i IV Księga Królewska w jednej Ouammelch Dawid [I i II Księga Królewska], to znaczy: 'Królestwo Dawidowe'; I i II Paralipomenon w jednej: Dabrejamein [I i II Księga Kronik], co znaczy: 'Księgi Dni'; I i II Ezdrasza w jednej Ezra [Księga Nehemiasza, Księga Ezdrasza], to znaczy: 'Pomocnik'; Księga Psalmów - Spharthelleim [Księga Psalmów]; Przysłowia Salomonowe - Meloth [Księga Przypowieści Salomona; Księga Przysłów Salomona]; Ekklezjastes - Coelth [Księga Kaznodziei Salomona; Księga Eklezjastesa]; Pieśń nad Pieśniami (a nie jak niektórzy utrzymują Pieśni nad Pieśniami) - Sirassireim [Pieśń nad Pieśniami]; Izajasz - Jessija [Księga Izajasza]; Jeremiasz z Trenami i Listem w jednej księdze [Księga Jeremiasza, Treny (Lamentacje)]; Daniel - Daniel [Księga Daniela]; Ezechjel - Jezekiel [Księga Ezechiela]; Job [Księga Joba; Księga Hioba]; Ester - Esther [Księga Estery]". Oprócz tego księga tzw. "12 Proroków mniejszych" w jednej księdze, którą Euzebiusz przez nieuwagę opuścił, co znajdujemy w przypisie tłumacza. [2]

Drugi zestaw ksiąg kanonicznych Starego Testamentu uznanych przez Wczesny Kościół za natchnione podaje Meliton, biskup Sardes [zm. ok. 190 r. n.e.]. Oto kolejny cytat z Historii Kościelnej:

"W przedmowie zaś do swych Wypisów daje ten sam autor katalog powszechnie uznanych pism Starego Testamentu [podkreślenie moje], który tutaj podać uważałem za rzecz niezbędną. Oto jego słowa:

'Meliton, Onezymowi, Bratu, pozdrowienie.

Ponieważ często wyrażałeś życzenie, powodowany gorliwością dla Słowa Bożego, że pragniesz mieć wypisy z Zakonu i Proroków o Zbawicielu i całej wierze naszej, i że chcesz znać dokładnie liczbę i porządek ksiąg Starego Testamentu, postarałem się o to, by to zrobić. Znam Twoją gorliwość dla wiary i Twoją żądzę wiedzy, i wiem, że z miłości do Boga wśród walki o zbawienie wieczne, te sprawy nad wszystkie inne przekładasz. Otóż byłem na Wschodzie i dostałem się do miejsca, gdzie się to wszystko głosiło i działo; tam poznałem dokładnie księgi Starego Testamentu, a ich zestawienie Tobie posyłam: Oto ich tytuły: Mojżesza ksiąg pięcioro: Genesis, Exodus, Numeri, Leviticus, Deuteronomium; Jezus Nawego, Sędziowie, Rut, cztery Księgi Królewskie [czyli dwie Samuelowe i dwie Królewskie - przyp. aut.], dwie Księgi Paralipomenów [I i II Księga Kronik], Psalmy Dawidowe, Przysłowia Salomonowe albo Księgi Mądrości, Ekklezjastes, Pieśń nad Pieśniami, Job, księgi prorocze Izajasza, Jeremiasza, Dwunastu Proroków w jednej księdze, Daniel, Ezechjel, Ezdrasz [Ezdrasz i Nehemiasz]. Z tych ksiąg sporządziłem wypisy, które na sześć ksiąg podzieliłem" [3]

Powyższy spis jest mniej szczegółowy od tego, który podał Orygenes, ale jedno jest pewne: za czasów Melitona, czyli mniej więcej w drugiej połowie II wieku, kanon hebrajski był powszechnie uznany w Kościele. W żadnym z podanych wyżej spisów nie ma ani jednej księgi uznanej przez kościół rzymsko-katolicki w ramach kanonu aleksandryjskiego. W spisie Orygenesa znajdują się dokładnie wszystkie księgi kanonu hebrajskiego w liczbie 39.

Jeszcze jedna ciekawostka dotycząca tak zwanych pism deutero-kanonicznych. Otóż sam Józef Flawiusz, historyk żydowski, tak się wyraża na temat kanonu:

"Niema u nas jakiejś niezmiernej liczby ksiąg, któreby się z sobą nie zgadzały albo stały w sprzeczności. Jest ich tylko 22, a zawierają dzieje wszystkich wieków i słusznie uchodzą za boskie. Pięć z nich pochodzi od Mojżesza, a obejmują prawa i dzieje ludzkości od początku aż do śmierci Mojżeszowej i ogarniają czas około trzech tysięcy lat. Od śmierci zaś Mojżesza aż do zgonu Artakserksesa, następcy Kserksesa na tronie perskim, prorocy, którzy przyszli po Mojżeszu, opisali historję swych czasów w 13 księgach. Pozostałe cztery księgi zawierają hymny ku czci [B]ożej i rady życiowe dla ludzi. Od Artakserksesa aż do naszych czasów zostało wprawdzie wszystko spisane, nie jest to jednakowoż tak wiarogodne jak pisma poprzednie [podkr. moje], bo nie przechowała się dokładna proroków sukcesja" [4]

Artakserkses panował na przełomie V i IV wieku p.n.e., natomiast Józef Flawiusz pisał te słowa w I w n.e. Wniosek? Pisma deutero-kanoniczne powstałe w okresie IV w p.n.e. - I w. n.e. Nie były uważane za natchnione przez samych Żydów. Potwierdzenie tej tezy znajdujemy w Talmudzie:

"Wraz ze śmiercią Aggeusza, Zachariasza i Malachiasza, proroków mniejszych, Duch Święty przestał działać w Izraelu" [Tos. Sotah 13,2: baraita w Bab. Joma 9b, Bab. Sota 48b i Bab. Sanhedrin 11a] [5]

"Aż do tej pory [czasy Aleksandra Wielkiego] prorocy prorokowali w Duchu Świętym; od tego czasu nadstawcie uszu i słuchajcie mędrców" [Seder Olam Rabba 30] [5]

"Ewangelie i księgi heretyków [chrześcijan] nie czynią rąk nieczystymi; Księgi Ben Siry [syna Syracha] i wszelkie inne księgi napisane od jego czasów nie są kanoniczne" [Tosefta Yadaim 3,5] [5]

Nigdy na ciebie nie właziłem.

Tak odebrałem twój post.Mam nadzieję ,że twoje ego nie ucierpiało.



Ci którzy już znaleźli nie są a ci którzy nadal szukają są.Sam napewno nie jestem


A teraz do tematu:




W jaki sposób w tekście natchnionym i wewnętrznie zgodnym jakim jest biblia mógł nastąpić błąd w przepisywaniu.?
Błąd jest w Ew.Mateusza czy w oryginałach hebrajskich.
Ja link czytałem ale nie ma tam odpowiedzi na to pytanie.
Proszę o odpowiedź.



Co do tego bibliści nie są zgodni.Witold Tyloch w swojej książce o kanonie ksiąg starego testamentu ma nieco odmienne zdanie i jest ono poparte wieloletnimi badaniami.Między innymi księga Syrach była w księgą kanoniczną jeszcze przed Chrystusem, a na księgę Henocha powołuje się
Juda Apostoł.

Judy 1:10-14
10. Ci zaś bluźnią przeciwko rzeczom, których nie znają, natomiast rzeczy, które w naturalny sposób jak nierozumne zwierzęta poznają, gubią ich.
11. Biada im! Bo poszli drogą Kaina i pogrążyli się w błędzie Balaama dla zapłaty, i zginęli w buncie Korego.
12. Oni to są zakałą na waszych ucztach miłości, w których bez obawy biorą udział i tuczą siebie samych, chmurami bez wody unoszonymi przez wiatry, drzewami jesiennymi, które nie rodzą owoców, dwakroć obumarłymi, wykorzenionymi.
13. Wściekłymi bałwanami morskimi, wyrzucającymi hańbę swoją, błąkającymi się gwiazdami, dla których zachowane są na wieki najgęstsze ciemności.
14. O nich też prorokował Henoch, siódmy potomek po Adamie, mówiąc: Oto przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych,(BW)

Cytowany tekst jest cytowany nie jako ciekawostka a jako proroctwo
i jest żywcem wyjęty z Księgi Henocha.List Judy jest jak najbardziej natchniony więc i proroctwo musi być natchnione.skoro Juda się na nie powołuje.

widze ze nasze watki sie zazebiaja. moze by tak stworzyc nowy odnosnie kanonow i nieomylnosci pism.

jeden ze znanych teologow (protestant) napisal: Nie mozna mowic o nieomylnosci Pisma jesli sie nie uzna nieomylnosci Kosciola.

"Kościół"- proszę o twoją definicję.
Co rozumiesz przez "nieomylność kościoła"?
Skoro przytaczasz to zdanie to je rozumiesz.
Wytłumacz mi, proszę, bo dla mnie to troche jak cytat z nowego katechizmu katolickiego.
Nieomylny kościół.....
Ciekawa sprawa...

O moje ego się nie martw. Umarli nie czują bólu.



Mam pytanie: Czy z faktu, że apostoł Paweł cytuje poetów greckich [Dz. Ap. 17:28; Tyt.1:14], wynika że ich pisma są kanoniczne?

Dobra. Wystarczy, że obaj skończymy z chrztem za umarłych i przejdziemy tutaj z postami o kanonie. Ja wobec tego wkleję tutaj mój ostatni post do Ciebie w tamtym wątku i jedziemy tutaj.

Nie czytasz mnie dokładnie. Listy soborowe i synodalne powstały w czasach, gdy Kościół przechodził okres przeobrażenia w instytucję rzymsko-katolicką (Sobór Nicejski i potem). Kanon ST był znany w Izraelu na długo przed powstaniem Kościoła i obowiązywał w czasach apostolskich, a potem z pewnością jeszcze do połowy III wieku (Orygenes podaje listę ksiąg kanonicznych zgodnych z kanonem hebrajskim).



Masz prawo tak uważać, oczywiście. Tyle, że to niczego nie zmienia. Zestaw ksiąg kanonicznych to jedno, a korzystanie z ich greckiego przekładu, to coś innego.



Mylisz się. To ma podstawowe znaczenie, bo to Żydom zostały powierzone Pisma i to oni ich strzegli. Kościół przejął od nich kanon w sposób naturalny, bo pierwsi chrześcijanie byli Żydami. Jezus osobiście potwierdził kanon hebrajski (jerozolimski) podając jego trójpodział według porządku kanonu hebrajskiego (Prawo, Prorocy i Pisma) a nie według LXX (Prawo, Pisma i Prorocy) [Łuk. 24:44] i zakres ksiąg dokładnie według porządku tego kanonu (I Mojż - II Kronik) a nie według porządku ksiąg LXX [Mat. 23:29-36; Łuk. 11:51-52]



Pokazałem Ci już, że chrześcijanie pierwszych wieków (np. biskup Meliton z Sardes czy Orygenes) udawali się do Jerozolimy, żeby stamtąd czerpać wiedzę o zestawie ksiąg ST. To Żydzi jako pierwsi rozpoznali kanon ST, a biskupi Kościoła podczas soborów w IV wieku potrafili ogłaszać i potwierdzać obrzydliwe antysemickie dekrety podsunięte np. przez Konstantyna w 325 r., więc dlaczego mieliby być wiarygodni w sprawach kanonu Pism?

Jeden cytat z artykułu, który mi podałeś:

"Historians place the fixed canon for both the Alexandrian and Palestinian translations at the end of the second century. Bishop Melito of Sardis recorded the first known list of the Septuagint canon in 170 AD. The Septuagint canon contained 45/46 books (Lamentation was once considered a part of Jeremiah); the Palestinian canon contained 39 books."

Teraz porównaj ten tekst z dokładnym spisem ksiąg podanych przez Melitona, który podaje Euzebiusz z Cezarei (podałem w poprzednim poście). Policz księgi podane przez Melitona w "Historii Kościelnej" i zobacz, czy jest ich 45/46. Ja naliczyłem 37 (brakuje Trenów i Ks. Estery - wbrew temu, co pisze katolicki apologeta, Treny i Estera mogły być policzone razem z którąś z pozostałych tzw. ksiąg Hamesz Megilot (Pieśń nad Pieśniami, Rut, Eklezjastyk). Czy naprawdę Meliton podał kanon Septuaginty? Ktoś tu chyba kłamie...

Witam.

Ciekawą dyskusję widzę.

Moje dwa grosze:

1. List Judy faktycznie cytuje Henocha. Faktycznie wynika z tego, że Juda uznaje autentyczność tekstu zapisanego w księdze Henocha. Czy wynika z tego kanoniczność całej tej księgi to już zupełnie inna historia. Apostoł Paweł cytuje pogańskich poetów, nie jako dowód uznania dla całej ich twórczości, ale w akceptacji, czy nawiązaniu do pewnego stwierdzenia. Jest całkiem możliwe, że w narodzie żydowskim było przechowanych w czasach Pana Jezusa więcej słów proroków niż dzisiaj znamy w kanonie hebrajskim. Ba sam Stary Testament wspomina o księgach nie będących w kanonie, opisujących autentyczne wydarzenia:

Co zaś dotyczy pozostałych spraw Salomona i tego, co zdziałał, oraz jego mądrości, wszystko to zapisane jest w Księdze Dziejów Salomona.
(1 Król. 11:41)

Pozostałe zaś sprawy Jeroboama. jakie prowadził wojny i jak panował. te zapisane są w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
(1 Król. 14:19)

Pozostałe zaś sprawy Rechabeama i wszystko, czego dokonał, zapisane są w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
1 Król. 14:29

Podsumowując - mogły istnieć w czasach apostołów i proroków pewne ustne przekazy, czy nawet księgi zawierające prawdziwe słowa proroków, czy Pana, ale najpierw Żydzi, a potem Kościół uznali za stosowne wybrać z nich te, które uznawali za PEWNE, a pozostałe traktować tak jak inne książki, czyli nie jako element Boskiego Objawienia.

2. O tym które księgi Żydzi uważali za kanoniczne w Starym Testamencie wypowiedział się bardzo ciekawie na piśmie święty Hieronim, tłumacz Wulgaty. Ostatnio mój współpracownik przełożył ten fragment Hieronima na polski i można się z nim zapoznać tu:

http://www.literatura.hg.pl/progalea.pdf

_________________
Nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej

Przepraszam Cię bardzo, ale prezentujesz w tym momencie typowo katolicką mentalność, wymagającą jakiegoś "ciała", które zadekretowałoby, w co mają wierzyć wierni. Otóż wewnątrz judaizmu nie było takiego ciała, a synod w Jamni (AD 90) nie zebrał się po to, żeby ustalić kanon. Nawet nie podjęto tam żadnych formalnych decyzji w tej sprawie, bo kanon był znany już od dawna. O różnych kanonach dla faryzeuszy i saduceuszy pierwsze słyszę. Bóg sam obdarzył autorytetem swoje Słowo i potwierdzał to przez swoich proroków, a nie przez jakieś ciała czy urzędy.



Zapominasz, że Jezus według ciała i apostołowie byli Żydami. Poza tym, nikomu z nich nawet nie przyszło do głowy, żeby na nowo ustalać kanon ST, znany już od kilkuset lat.





Świętowanie Chanuki nie nadaje autorytetu księgom Machabejskim, podobnie jak księga Estery nie jest natchniona dlatego, że jest w niej ustanowione święto Purim, które nie było ustalone przez Boga w Torze.



Prorocy byli autorytetem i świadectwem posłanym przez Boga. Według Jezusa mądrość Boża wysyłała swoich świadków i męczenników w czasach od Abla [I Mojż. 4:8] do Zachariasza [II Kron. 24:21]. W kanonie jerozolimskim 1 księgą była oczywiście I Mojżeszowa, lecz ostatnią (inaczej niż w przekładzie polskim) była II Księga Kronik.

"Dlatego też i Mądrość Boża powiedziała: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych będą zabijać i prześladować, aby dopominano się od tego pokolenia o krew wszystkich proroków, wylaną od założenia świata, począwszy od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który został zabity pomiędzy ołtarzem i świątynią. Zaprawdę, powiadam wam: Dopominać się jej będą od pokolenia tego. Biada wam, zakonoznawcy, że pochwyciliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieliby wejść, zabroniliście" [Łuk. 11:51-52].

Kluczem poznania są Pisma, a ci, którzy je pochwycili, sami nie weszli (do Królestwa Bożego) i zabronili wejść innym. Dlatego od nich Bóg upomni się o nich o krew wszystkich męczenników zamordowanych przez ich ojców (takich samych jak oni) na przestrzeni całych Pism. Od I Mojżeszowej (Abel) do II Kronik (Zachariasz, syn Jehojady). Klucz poznania był hebrajski, a kanon był jerozolimski.



Czyżby? W Mat. 16:1-4 Jezus przemawiając do faryzeuszy i saduceuszy jednocześnie, powołuje się na proroka Jonasza. Nie zauważyłem, żeby Jezus cytował jakąś księgę apokryficzną wychodzącą poza kanon hebrajski [jerozolimski]. Mówiąc do uczniów w Łuk. 24:27 Jezus tłumaczy im to, co o Nim było napisane w Pismach począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków - czyli Jezus mówił do nich w kolejności Pism właściwej dla kanonu hebrajskiego [jerozolimskiego] - TaNaK (Torah-Neviim-Ketubim czyli Mojżesz-Prorocy-Pisma). W kanonie aleksandryjskim kolejność była inna: Mojżesz-Pisma-Prorocy. W Łuk. 24:44 czytamy:

"Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach (czyli inaczej w Pismach). Znowu trójpodział Pism właściwy kanonowi Hebrajskiemu, a sprzeczny z aleksandryjskim.

No i zupełnie nie wiem, skąd wziąłeś informację, że Jezus cytował kanon aleksandryjski mówiąc do hellenistów. I jak możesz to udowodnić?

Chyba mylisz dwie rzeczy: Nowotestamentowe cytaty z ksiąg zawartych w kanonie hebrajskim są wzięte z greckiego przekładu Septuaginty, ponieważ greka była powszechnie używana w basenie Morza Śródziemnego, a Nowy Testament był pisany po grecku. Ale to wcale nie oznacza, że Septuaginta jako całość w kanonie aleksandryjskim stanowiła źródło objawienia i podstawę doktrynalną nauczania wczesnego Koscioła.

Porównujesz fakt powoływania się Ap. Pawła na greckich poetów z powołaniem się Judy na ks. Henocha ?
Wg. mnie trudno o gorsze porównanie. Juda powołuje się nie na jakąś ciekawostkę, czy jak to nazywasz "ciekawą historyjkę" zawartą w ks. Henocha, tylko na JEDNO Z JEJ PROROCTW, których księga ta zawiera niemało. Proroctwo to było w dodatku WIAROGODNE DLA CZYTAJĄCYCH, czyli NATCHNIONE PRZEZ BOGA inaczej adresaci nie szanowaliby tej księgi (listu Judy).
Czy nie tak ?
Z księgi tej UCZYLI SIĘ także inni apostołowie, np. Ap. Piotr. Opowiadania o upadłych aniołach przed potopem, o tym że zostali oni zamknięci w Otchłani oczekując na Dzień Sądu również POCHODZĄ Z KSIĘGI HENOCHA, czyż nie tak ? Jeżeli nie to powiedz proszę skąd Ap. Piotr czerpał te informacje ? Księga Henocha była w powszechnym użyciu w chrześcijaństwie do połowy IV stulecia, potem straciła na znaczeniu i ostatecznie przestała być akceptowana.

Piszesz: "Czyżbyś to Ty, Ilyadzie, wyznaczał lub określał kanoniczność Pisma? "
Nie do mnie to należy. Ale mam takie samo prawo oceny tego jak Ty. Sprawa byłaby dawno, ostatecznie rozstrzygnięta, gdybyśmy mieli w NT wykaz ksiąg natchnionych, KTÓRE WYŁĄCZNIE MIAŁY OBOWIĄZYWAĆ CHRZEŚCIJAN. Tymczasem nigdzie tam takiej listy nie ma , stąd wniosek że Jezus i apostołowie nie widzieli potrzeby takiej listy ustalać. Gdyby było jak mówisz, że w tamtym czasie oczywistym był kanon Palestyński jako obowiązujący tekst Pisma Św. to skąd w NT odwoływanie się do Pisma, przy czym teksty te są nie do odnalezienia w ST ? A chyba wiesz że takie miejsca istnieją ?

_________________
Pozdrawiam Pokojem Bożym

Nie rozśmieszaj mnie Smoku .Argument bardzo wyświechtany i całkowicie nieprzekonywujący.Cytowany tekst jest cytowany nie jako ciekawostka a jako proroctwo o Sądzie ostatecznym. Juda podpiera tym proroctwem swoje słowa.
Judy 1:14-15
14. O nich też prorokował Henoch, siódmy potomek po Adamie, mówiąc: Oto przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych,
15. Aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie ich bezbożne uczynki, których się dopuścili, i za wszystkie bezecne słowa, jakie wypowiedzieli przeciwko niemu bezbożni grzesznicy.
(BW)

W liście Judy jest jeszcze jeden fragment
Judy 1:9
9. Tymczasem archanioł Michał, gdy z diabłem wiódł spór i układał się o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wypowiedzieć bluźnierczego sądu, lecz rzekł: Niech cię Pan potępi.
(BW)

Wiesz skąd Juda zaczerpnął ten fragment? Bo w biblii go nie znajdziesz.Czy to jest cytowane także jako jako ciekawostka?
Juda używa tych informacji jako argumentu na poparcie swoich słów identycznie jak w przypadku Henocha.
Widocznie dla tych którzy czytali ten list w pierwotnym kościele był to ważny i wiarygodny argument.Na to wskazuje kontekst i zdrowy rozsądek.
Jeżeli całe pismo jest wewnętrznie spójne i natchnione a przecież jest to te fragmenty też .A przecież tekstów źródłowych w tym temacie w kanonie nie ma.