www.ulicaprosta.net

Niestety, znowu ściemniasz i wypaczasz znaczenie prostych pojęć, żeby nagiąć treść Pisma do swoich koncepcji.

Paweł nie odpuścił grzechów Lidii, tylko przyniósł jej naukę o odpuszczeniu grzechów i skierował ją do Tego, który odpuszcza grzechy. Otwarcie serca na naukę o odpuszczeniu grzechów nie jest jeszcze odpuszczeniem grzechów. To się nie ma nijak do Jana 20:21-23. Nie ma czegoś takiego jak "dopełnienie odpuszczenia grzechów przez Ewangelię" - sam wymyślasz terminologię potrzebną do udowodnienia własnych teorii. Trzymaj się Pisma, albo nie będziemy dyskutować.

Z Twojej wypowiedzi wynika, że grzechy zostały odpuszczone Lidii zanim jeszcze Paweł ogłosił jej Ewangelię. Czyli jeszcze nie usłyszała Dobrej Nowiny, a już została zbawiona. Ciekawe, ale niezgodne z Biblią.

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

To jedni grzesznicy są GODNI zbawienia, a inni są NIEGODNI? Nie wiedziałem, że Biblia podaje taki podział. Gdzie to jest napisane?


Z tego by wynikało, że łotr na krzyżu umarł niezbawiony, ponieważ grzechy zostały mu odpuszczone, ale nie zdążył usłyszeć Ewangelii i wejść na drogę Pańską. Ciekawe dlaczego w takim razie został wzięty do raju przez Pana Jezusa...

Izraelito, Ty głosisz jakąś INNĄ EWANGELIĘ. Według mojej Ewangelii odpuszczenie grzechów następuje po ich wyznaniu, a wyznanie po usłyszeniu Dobrej Nowiny. Nawet jeśli ktoś nawraca się w wyjątkowej sytuacji przez osobiste objawienie, to i tak najpierw się nawraca i woła do Boga, a Bóg odpowiada na jego wołanie, odpuszcza mu grzechy i w tym momencie grzesznik jest zbawiony .

"A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego" [Dz. Ap. 2:37-38]

"Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie. Ale jak mają wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje? A jak mają zwiastować, jeżeli nie zostali posłani? Jak napisano: O jak piękne są nogi tych, którzy zwiastują dobre nowiny!" [Rzym. 10:13-15]

Lidia nie nawróciła się przed usłyszeniem Ewangelii, tylko po. Przygotowanie jej serca nie było równoznaczne z odpuszczeniem grzechów, ponieważ odpuszczanie grzechów przez Boga następuje po wyznaniu winy przez grzesznika. Ludzie, którym wyjątkowo Bóg objawia się sam, nawracają się i wtedy Bóg odpuszcza im grzechy w odpowiedzi na upamiętanie:

"Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości" [I Jana 1:9]

Wybacz, ale nie będę dyskutował z kimś, kto notorycznie odwraca kota ogonem tylko po to, żeby udowodnić swoje niebiblijne racje.

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Przepraszam, ale tego nie ma w Biblii.


Zowu ściemniasz. Łotr nie usłyszał Ewangelii i nie wstąpił na drogę Pańską. Według Twojej własnej teorii, którą podałeś wyżej, nie został pouczony, co ma czynić i nie został zbawiony. Oczywiście przeczy to Bibli, ale to jest Twój problem.


Oczywiście, że tutaj chodzi o odpuszczanie grzechów osobom już zbawionym. Chodziło mi o to, że zasada odpuszczanie grzechów popełnionych przeciwko Bogu jest zawsze ta sama - człowiek wyznaje grzechy Bogu, a Bóg odpuszcza człowiekowi. Człowiek nie odpuszcza grzechów popełnionych przeciwko Bogu. Dlatego Piotr po swoim pierwszym kazaniu nie odpuszczał nikomu grzechów, tylko kazał się słuchaczom upamiętać, co oni jako Żydzi doskonale rozumieli jako wyznanie grzechów Bogu:

"Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego" [Ps. 32:5]

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Usiłujesz wpisać do Biblii coś, czego tam nie ma - być może dlatego są Ci potrzebne tak długie teksty. Przykro mi, ale Ty widzisz węcej, niż jest napisane i nazywasz to metamorfozą umysłu. Nie każ mi robić tego samego, bo nie o taką metamorfozę umysłu Bogu chodzi. Zlepek oderwanych wersetów usiłujesz tak połączyć, żeby uformowac doktrynę i dopasować ją do własnego rozumienia Jana 20:21-23. Głoszenie Ewangelii nie było, nie jest i nie będzie odpuszczaniem grzechów - tylko Bóg odpuszcza grzechy popełnione przeciw Niemu i nie ma ani jednego przykładu na to, żeby robił to człowiek. Człowiek odpuszcza bliźniemu grzechy popełnione przeciwko niemu. Natomiast Twoja manipulacja pojęciami i próba zrobienia czarnego z białego naprawdę nie jest warta dyskusji.

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

"Odpuściwszy NAM", to znaczy tym, którzy uwierzyli. Paweł pisze tutaj wyłącznie o tych, którzy uwierzyli, a nie o "potencjalnym odpuszczaniu grzechów". Odpuszczenie grzechów następuje PO ICH WYZNANIU, a nie przed ich wyznaniem [Ps. 32:5; I Jana 1:9]. Ofiara Chrystusa została złożona za wszystkich - to prawda. Jednak dopiero wiara grzesznika powoduje, że ta ofiara staje się skuteczna i wtedy następuje odpuszczenie grzechów na mocy tej ofiary:

"(...) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów" [Rzym. 3:24-25]

Twierdzenie "są odpuszczone" [Jan 20:21-23] oznacza, że zostały już odpuszczone, a nie że są "potencjalnie odpuszczone". Dodajesz do tekstu Biblii coś, co służy wyłącznie Twojej tezie - a to jest niebezpieczne, bo Pismo nie może być naruszone [Jan 10:35].


Sama gotowość do przyjęcia Słowa Bożego NIE JEST tożsama z odpuszczeniem grzechów. Odpuszczenie grzechów następuje po ich wyznaniu (a nie przed) i nie jest żadnym procesem. I nic nie dzieje się "podskórnie". Grzechy popełnione przeciwko Bogu odpuszcza sam Bóg, a nie człowiek. Dlatego jeśli człowiek może odpuścić komukolwiek grzechy, to wyłącznie swojemu winowajcy. Głosisz inną Ewangelię niż ta, która jest zapisana w NT.

Poprzedni post przeczytałem, ale Duch Świety nie zachęca mnie do przyjmowania nauk, które wychodzą poza tekst Biblii, albo stanowią zlepek nie związanych ze sobą wersetów przygotowanych pod zamówioną tezę. W dodatku wypaczasz sam tekst Pisma. "Nie ze mną te numery, Brunner".

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

izraelita:

a mozesz napisac o swojej przynaleznosci, lub "denominacyjnej sympatii"( )?
(nie dlatego, zeby wykorzystac)

Na wszystkie pytania, odpowiedź jest: tak.
Wezwał, bo zwrócił się bezpośrednio do Pana - Jezu.
Wierzył w Jezusa, bo prosił go o wprowadzenie do Królestwa.
Słyszał naukę, bo wiedział, że Jezus jest sprawiedliwy i niczego złego nie uczynił. Zatem słyszał o nim, posiadł wystarczającą wiedzę o Nim i Jego nauce, skoro mu zaufał w obliczu śmierci.

W temacie:
"komu grzechy zatrzymacie, są zatrzymane"
- słowa skierowane do wierzących. Czy wierzący może skutecznie zatrzymać komuś grzechy, jeśli osoba, która zgrzeszyła przeciwko niej, pokutuje?

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Musze przyznac, ze nigdy wczesniej nie spotkalem "zielonych" o podobnych pogladach. Byc moze, jestem daltonista.