www.ulicaprosta.net

No to jestem oryginalem -nie martw sie wiec o swoje postrzeganie zielonych

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

To, co robisz tutaj, jest wyłącznie manipulacją pojęciami. Bóg złożył ofiarę za wszystkich, ale przebacza grzechy tym, którzy się do Niego zwrócą i wtedy, kiedy się zwrócą a nie wcześniej. To się nigdy nie zmieniło:

"Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego" [Ps. 32:5]

Kiedy Bóg odpuszcza grzechy? PO TYM, jak człowiek je wyzna. Odpuszcza je na mocy ofiary, która została złożona wcześniej, ale wyznanie grzechów musi nastapić NAJPIERW, a dopiero POTEM, następuje ich odpuszczenie.


Faktem absolutnym jest złożenie ofiary, na mocy której grzesznik otrzymuje przebaczenie grzechów PO TYM, jak uwierzy i upamięta się. WTEDY ofiara staje się skuteczne w jego życiu [Rzym. 3:24-25].

"Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze" [Dz. 3:19]

Jeśli winowajca pokutuje, to Bóg odpuszcza grzech. Jeśli następnie winowajca idzie poprosić brata o odpuszczenie, to ten nie może mu nie odpuścić - chyba, że chce, żeby Bóg nie odpuścił jego grzechów:

"A gdy stoicie i zanosicie modlitwy, odpuszczajcie, jeśli macie coś przeciwko komu, aby i Ojciec wasz, który jest w niebie, odpuścił wam wasze przewinienia" [Mar. 11:25]

Wierzący ma obowiązek odpuszczac swoim winowajcom. Natomiast zatrzymanie grzechu człowiekowi przez ludzi może mieć miejsce w jednym znanym mi przypadku. Otóż Kościół może wykluczyć grzeszącego brata, który nie chce się upamiętać i dlatego grzech zostaje mu zatrzymany przez Boga jeszcze zanim zostanie on wykluczony przez wspólnotę. Myślę, że Mat. 18:15-18 mówi o takiej sytuacji, podobnie jak I Kor. 5:1-13. Jeśli jednak grzesznik się upamięta przed Bogiem i zechce wrócić do wspólnoty, to należy mu przebaczyć [darować, odpuścić] i przyjąć go, aby nadmiar smutku go nie pochłonął:

"Jeśli tedy ktoś zasmucił, to nie mnie zasmucił, lecz poniekąd - by nie powiedzieć za wiele - was wszystkich. Takiemu wystarczy ta kara, jaka została nałożona przez większość, tak, że przeciwnie, wy raczej powinniście przebaczyć mu i dodać otuchy, aby go przypadkiem nadmiar smutku nie pochłonął. Dlatego proszę was, abyście postanowili okazać mu miłość. Po to zresztą i pisałem, aby was wypróbować, czy we wszystkim jesteście posłuszni. Komu zaś wy coś przebaczacie, temu i ja; gdyż i ja, jeżeli w ogóle miałem coś do przebaczenia, przebaczyłem ze względu na was w obliczu Chrystusa, aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem są nam dobrze znane" [II Kor. 2:5-11; 7:7-12]

Zarówno w sytuacji odpuszczenia, jak i zatrzymania grzechu, działania wierzących są WTÓRNE wobec wcześniejszego odpuszczenia grzechu lub zatrzymania grzechu przez Boga. Dlatego "komu odpuścicie, SĄ im odpuszczone", a nie BĘDĄ im odpuszczone. I analogicznie, komu "zatrzymacie, SĄ im zatrzymane", a nie BĘDĄ im zatrzymane.

Trzeba się mocno gimnastykowac i pisać długie wypracowania, żeby połączyć Jana 20:21-23 z ewangelizacją. Ponadto, trzeba założyć odwrotność zasady opisanej w Biblii - czyli stwierdzić, że najpierw Bóg odpuszcza, a potem człowiek wyznaje grzechy, które już wcześniej zostały mu odpuszczone "potencjalnie" zanim jeszcze je wyznał (podczas gdy Pismo mówi dokładnie odwrotnie). Powiązanie zatrzymywania grzechów z ewangelizacją jest równie karkołomne. Trzeba bowiem założyć, że Bóg pewnym ludziom nie chce odpuścić grzechu i nie posyła do nich ewangelistów, bo im wcześniej już grzech zatrzymał. Albo jeszcze gorzej: że jedni grzesznicy są godni usłyszenia Ewangelii, a inni są niegodni. Tyle tylko, że wszystkie te teorie kłócą się z tekstem Pisma.

Jeśli próbujemy zinterpretowac jakikolwiek fragment Pisma, to niech to będzie interpretacja spójna i niech harmonizuje z całym nauczaniem Pisma bez stosowania takiej ewilibrystyki, jaką stosuje izraelita.

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Czyli przyczyna staje się skutkiem, a skutek - przyczyną. Brawo!


Rozmawiamy o ODPUSZCZENIU GRZECHÓW. I o tym jest napisane w Jana 20:21-23. Obydwa fragmenty [Ps. 32:5 i I Jana 1:9] pokazują, że NAJPIERW następuje wyznanie grzechów, a POTEM następuje ich odpuszczenie. Nic się nie zmieniło.

Jeśli Słowo Boże przeczy wprost Twoim teoriom, wtedy uciekasz od odpuszczenia grzechów (o którym rozmawiamy) w inne pojęcia. Niestety, ale pokrętność Twojego myślenia i kolejna manipulacja pojęciami zmuszaja mnie do zakończenia dyskusji, która jest jałowa.

izraelita:



Nie wylgasz się z faktu, ze Jezus odpuszczal grzechy, które wczesniej nie byly odpuszczone. Był już wtedy Bogiem i był nim wczesniej, i był nim zawsze!
A odpuszczanie grzechow w ST odbywalo się tak:
Grzesznik przynosil jagnie, baranka bez skazy, przed kaplana. Kladl rece na glowie jagniecia, a kaplan zarzynał zwierzatko.

Post Przebudzonego75 dotyczący Boskości Jezusa został przeze mnie przeniesiony do wątku "Dywagacje izraelity", ponieważ tutaj nie był na temat. Jeśli jednak w jakiś pośredni sposób dotyczył Jana 20:21-23, to proszę Przebudzonego75 o powtórzenie i sprecyzowanie pytania.

Admin

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Przebudzony 75 tutaj umiescilem moja odpowiedz:
http://ulicaprosta.lap.pl/forum/viewtop ... tsza#22955

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

ŚCIEMNIASZ NA POTĘGĘ. Jan 20:21-23 NIE MÓWI o "grzechach blokujących przyjęcie życia wiecznego" - DODAŁEŚ TO DO TEKSTU. Jan pisze w tym momencie po prostu o odpuszczaniu grzechów. Mówi o GRZECHACH w liczbie mnogiej, poniewaz mówi o LUDZIACH w liczbie mnogiej ("którymkolwiek"). Ten tekst w ogóle nie wspomina o usunięciu zapisu dłużnego.

"Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane" [Jan 20:23]

Nie dodawaj nic do Słowa Bożego, żebyś nie został uznany przez Boga za kłamcę [Przyp. Sal. 30:6]


GDZIE JEST NAPISANE, że samo złożenie ofiary za grzech BEZ WYZNANIA WIN powoduje przebaczenie grzechów?

Ofiara indywidualna wiązała się z uprzednim wyznaniem grzechów:

"(...) jeżeli więc ktoś ściąga na siebie winę przez jedną z tych rzeczy, niech wyzna to, przez co zgrzeszył, i niech przyniesie za swoje przewinienie, które popełnił, jako pokutną ofiarę dla Pana, samicę z trzody, owcę albo kozę, na ofiarę za grzech, i kapłan dokona oczyszczenia go z jego grzechu" [III Mojż. 5:5-6]

Ofiara za grzech Izraela również wiązała się z wyznaniem win Izraela. Oprócz zarżnięcia kozła na oczyszczenie świątyni należało wyznać winy ludu i złożyć je na drugiego kozła. Potem należało złożyć ofiarę za grzech:

"I położy Aaron obie swoje ręce na głowie kozła żywego, i wyzna nad nim wszystkie przewinienia synów izraelskich i wszystkie ich przestępstwa, którymi zgrzeszyli, i złoży je na głowę kozła, i wypędzi go przez wyznaczonego męża na pustynię. Tak poniesie na sobie ten kozioł wszystkie ich przewinienia do ziem i pustynnej; a tamten wypuści tego kozła na pustynię. Potem wejdzie Aaron do Namiotu Zgromadzenia i zdejmie lniane szaty, które ubrał, gdy wchodził do świątyni, i tam je zostawi. Obmyje swoje ciało wodą w miejscu świętym i włoży własne szaty, wyjdzie i złoży swoją ofiarę całopalną i ofiarę całopalną ludu, i dokona przebłagania za siebie i za lud, a tłuszcz ofiary za grzech spali na ołtarzu" [III Mojż. 16:21-25 por. 16:1-34]

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Posłanie uczniów nie oznacza, że to oni otrzymali moc odpuszczania albo zatrzymywania grzechów popełnionych przeciwko Bogu. Odpuszczenie grzechu musi być poprzedzone jego wyznaniem, co Ci wykazałem chyba wyraźnie na podstawie Pisma. Apostołowie kierowali grzeszników ku Bogu, aby się upamiętali przed Bogiem i następnie otrzymali od Boga odpuszczenie grzechów na podstawie ofiary Jezusa, która staje się skuteczna dla każdego grzesznika dopiero wtedy, gdy uwierzy [Rzym. 3:24-25].


Robisz podstawowy błąd w założeniu. Bóg nie odpuścił całemu światu grzechów ma Golgocie, tylko złożył doskonałą ofiarę. Ewangelia mówi, że na mocy tej ofiary grzesznik może uzyskać odpuszczenie grzechów, o ile uwierzy i upamięta się przed Bogiem. Dopiero wtedy jego grzechy zostają mu odpuszczone, zostaje usprawiedliwiony, rodzi się na nowo i jest zbawiony od wiecznego potępienia.


ŚCIEMNIASZ i odwracasz kota ogonem. Nawrócenie człowieka NIE JEST DOPEŁNIENIEM aktu przebaczenia, tylko WARUNKIEM przebaczenia. Pismo mówi, że Bóg dał dowód miłości ku nam przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami [Rzym. 5:8]. Ale nigdzie nie czytam, że Bóg odpuścił grzesznikom grzechy zanim je wyznali i zanim się upamiętali.

"I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów" [Łuk. 24:46-47]

"Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów" [Dz. Ap. 5:31]

"O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego" [Dz. Ap. 10:43]

Jak widać, odpuszczenie [afiemi] grzechów następuje PO UPAMIĘTANIU, PRZEZ WIARĘ W JEZUSA. Pismo NIE MÓWI o żadnym "dopełnieniu tego aktu przebaczenia [którym jest] jest nawrocenie poprzez wyznanie swoich win JUZ PRZEBACZONYCH na krzyzu". Przebaczenie grzechów, które nie zostały jeszcze wyznane, to nie jest koncepcja biblijna.

Jezus nie wyznawał niczyich grzechów - a jeśli wyznawał czyjeś grzechy, to pokaż, gdzie to jest napisane. Nie kładł sobie sam rąk na głowę jako ofiara i arcykapłan jednocześnie, ponieważ nie był arcykapłanem według porządku Aarona. Jezus stał się sprawcą zbawienia wiecznego i został obwieszczony arcykapłanem według porządku Melchizedeka [Hebr. 5:9-10]. Jako arcykapłan według porządku Melchizedeka na mocy własnej krwi wszedł poza zasłonę świątyni w niebie, by orędować za nami [Hebr. 6:19-20]

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]

Miałeś napisać, w którym miejscu Biblii Jezus wyznaje przed Bogiem grzechy wszystkich. A Ty się wykręcasz czymś innym. Ani prośba o przebaczenie, ani poniesienie grzechów, ani wstawianie się za przestępcami NIE MAJĄ ZWIĄZKU Z TWOJĄ NIEBIBILIJĄ TEORIĄ, że Bóg odpuścił wszystkim grzechy, których jeszcze nie wyznali. Wołanie Jezusa dotyczyło tych, którzy Go krzyżowali [Łuk. 23:33-34], czyniąc to według z góry powziętego planu Bożego [Dz. Ap. 2:23] i dlatego nie wiedzieli, co czynią, bo gdyby wiedzieli, to by Pana chwały nie ukrzyżowali [I Kor. 2:6-8]. Krew ofiary Jezusa jest skuteczna dla każdego grzesznika dopiero w momencie, gdy grzesznik się upamięta i uwierzy. Dlatego wszystkim narodom jest zwiastowane upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.

Wymyślasz niebiblijne argumenty w obronie niebiblijnych teorii, które zostały obalone przy pomocy Słowa Bożego. Podobnie jak z arcykapłaństwem Jezusa, które usiłujesz na siłę "wcisnąć" pod kapłaństwo według porządku Aarona - a robisz to bez biblijnych podstaw.

Odpuszczenie grzechów nie ma żadnej "mocy uprzedzającej", ponieważ nastepuje PO WYZNANIU GRZECHÓW. Odpowiednie fragmenty podałem. Nowe stworzenie następuje tylko u tych, którzy uwierzyli i nie wcześniej jak wtedy, gdy uwierzyli. Chrystus odpuścił nam grzechy wtedy, gdy je wyznaliśmy - Kol. 3:9-13 nie ma się nijak do Twoich tez.

Zamiast porzucić niebiblijne nauki, tylko się pogrążasz.

_________________
"... syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie..."[Iz 9:5-6]