www.ulicaprosta.net

Wujciu, chyba się zagalopowałeś. Wprawdzie w Biblii nie ma pojęcia "świadomości" (podobnie jak wielu innych pojęć stosowanych w naszym języku), ale jest wyraźnie napisane, co to znaczy "świadomy grzech". To jest przekroczenie standardu dobra i zła, który jest znany grzesznikowi. W tym celu Bóg dał człowiekowi prawo naturalne w sumieniu i prawo objawione na Piśmie. Grzech jest z definicji przestępstwem Prawa, a każdy, kto popełnia grzech, przekracza Prawo [I Jana 3:4]. Jeśli nie ma Prawa, grzechu się nie liczy [Rzym. 5:13]. Dlatego Paweł umarł duchowo w momencie, gdy mając świadomość przykazania, złamał przykazanie [Rzym. 7:9-10].

Problem omawiany w tym wątku polega na tym, czy będąc w skażonych ciałach, w których mieszka cielesność jako nieodparta skłonność do grzechu, jesteśmy w stanie przestać grzeszyć całkowicie. Paweł nie był. I my też nie. Patrz Rzym. 7:14-25. Całkowita bezgrzeszność będzie możliwa dopiero w nowych ciałach, które nie będą podatne na skłonność do grzechu.

Oj, nie.

W Biblii nie napisano co rozumiemy pod pojęciem "świadomego grzechu". Nie zdefiniowano takiego pojęcia. Zdefiniowano pojęcie grzechu.
W Biblii możemy natomiast wyczytać, że były grzechy popełniane " nieświadomie". Lb 35:11 BT "wybierzcie sobie miasta, które służyć wam będą za miasta ucieczki; tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie."
Jest różnica pomiędzy zabiciem umyślnie, a zabiciem nieumyślnie, o ile zabicie jest grzechem, to świadomość jego popełnienia ( przed i w trakcie zabójstwa) jest czym innym w skutkach od nieświadomego zabójstwa. Mogę uderzyć się w palec młotkiem świadomie ale i nieświadomie, ból jest ten sam ( grzech), ale jest różnica w motywach.
Nie ma sporu co do tego, czy możemy będąc w tym ciele niegrzeszyć w ogóle, nie możemy.
Natomiast jest spór, co rozumieją bracia norwescy pod pojęciem

Czy rozumieją całkowitą bezgrzeszność, czy sytaucję, w której mając świadomość, że to jest grzech mam też w Jezusie moc, aby dzięki jego ofierze nie popełnić tego grzechu. Natomiast zdarza się tak, że grzeszę nieświadomie.

Czy ktoś mając pełną świadomość, że coś jest grzechem ( na 100 % ) i jednocześnie mając w sobie moc Jezusa aby przeciwstawić się temu grzechowi, jedak wybiera grzech, np. cudzołoży, ma po popełnieniu grzechu prawo powołać się na :
"Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata" [I Jana 2:1-2]
Czy w ww. wersecie chodzi tylko o grzechy nieświadome. Grzeszę np. nie płacąc podatku, bo nie wiem, że należy zapłacić, zaciągam dług ( obiektywnie ), ale jednocześnie mogę wołać do Boga zgodnie z ww. wersetem a Jezus stawia się za mną ? Nie wiem co w życiu robię grzesząc, jest pewnie mnóstwo takich rzeczy, o których nie mam pojęcia, ale nie popadam w paranoję, bo wiem, że mam orędownika, a Bóg mnie upomni.
Zwrócie uwagę na " A jeśliby kto zgrzeszył " Co to oznacza, co oznacza słowo " jeśliby " ? Może właśnie popełnienie nieświadomego grzechu, a nie świadomego ?
PS.
Sory za "infantylne" przykłady, to nie jest tak, że uważam iż ktoś nie rozumie, ale bardziej potrafię wytłumaczyć - sam sobie - o co mi chodzi

Świadomy grzech rozumiem tak, że to wynik ulegnięcia pokusie w odpowiedzi na pożądliwość:

"(...) każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech" [Jak 1:13-15]

Tora definiuje takie pojęcia jak "świadomy grzech" i "nieświadomy grzech" [patrz. np. III Mojż. 5-6]. Wtedy jednak Tora nie była wypisana w sercach ludzi, a oni nie mieli Ducha Świętego, który by ich uwrażliwiał na to, co jest właściwe, a co nie. Prawo Mojżeszowe było równoczesnie kodeksem karno-cywilnym. Dzisiaj jeśli chodzimy w prawdzie i nie oszukujemy sami siebie, serce nie będzie nas oskarżać - a jeśli nas nie oskarża, to możemy śmiało stanąć przed Bogiem [I Jana 3:21]. Dzisiaj Prawo jest dla nas niezbędna wskazówką i obiektywnym standardem, ale nie oskarżycielem. Dlatego nieświadome grzechy nie powodują naszego potępienia ze względu na krew Jezusa.


No i właśnie dlatego, że chodzi o motyw, nieumyślne zabójstwo nie było traktowane jako morderstwo (które wymagało premedytacji), a zabójca mógł ujść z ręki mściciela krwi, jeśli się schronił do miasta ucieczki:

"Wtedy Mojżesz wydzielił trzy miasta za Jordanem na wschodzie, aby w nich mógł się schronić zabójca, który zabił swego bliźniego nieumyślnie, nie mając go przedtem w nienawiści, i aby ocalał schroniwszy się w jednym z tych miast" [V Mojż. 4:41-42]

Nieumyślnie znaczy bez rozmysłu czyli przypadkowo. Człowiek, który zabił kogoś nieumyślnie, nie był określany przez Prawo jako morderca [IV Mojż. 35:15-25]. Wszyscy w Izraelu wiedzieli, że zabicie człowieka jest złem, bo jest przelaniem niewinnej krwi. Sądzono jednak na podstawie motywów.


"Jeśliby" oznacza po prostu... "jeśliby". Tutaj nie ma sensu doszukiwać się jakiegoś "drugiego dna" moim zdaniem. Są to słowa zamykające pewną myśl, która zaczyna się kilka zdań wcześniej:

"Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego" [I Jana 1:6-10]

Mowa o grzechach, które wyznajemy, a więc jesteśmy ich świadomi, oraz o świadomym chodzeniu w ciemności i oszukiwaniu samych siebie. Jeśli ktoś twierdzi, że jest w stanie przezwyciężyć wszelki świadomy grzech, to znaczy, że jest w stanie osiągnąc stan, w którym może "mówić, że nie ma grzechu" - czyli sam siebie będzie zwodził i prawdy w nim nie będzie. Myślę, że to nie ma nic wspólnego z "grzechami nieświadomymi", tylko z chodzeniem w prawdzie i światłości.

A gdzie w biblii jest napisane, że nie może

"Moje dzieci, to wam piszę, abyście nie grzeszyli, a jeśli by ktoś zgrzeszył, przy Ojcu mamy wspomożyciela , sprawiedliwego Jezusa Chrystusa." 1 Jana 2.1 (NBG)

Paweł tutaj wyraźnie mówi, żeby nie grzeszyć, gdyby byłoby to niemożliwe to jaki byłby sens to mówić Podaje też wyjście sytuacji jeśli by ktoś zgrzeszył.

_________________
www.przemek-owczarski.blogspot.com
www.youtube.com/user/przemowczarski
www.chomikuj.pl/przemowczarski

"Zgrzeszyć" to znaczy jednorazowo upaść. "Grzeszyć" w czasie ciągłym znaczy trwać w grzechu. A co do Twojego pytania, to należy czytać to, co jest napisane, a nie to, czego w Biblii nie ma. W Biblii nie jest napisane, że nie ma kosmitów. Czy z tego wynika, że są? Tego rodzaju myślenie prowadzi do wszelkiego rodzaju bzdur i herezji opartych na tym, że Biblii "nie jest napisane, że tak nie jest". A my mamy czytać, jak jest napisane. W Bibli JEST napisane, że dopóki jesteśmy w tym ciele, mamy skłonność do grzechu i wprawdzie nasz wewnętrzny człowiek ma upodobanie w Prawie Bożym, ale upada i będzie upadał, dopóki nie zmartwychwstaniemy [Rzym. 7:14-25].