www.ulicaprosta.net

Witam-w różnych tłumaczeniach PŚ spotykam tłumaczenie wyrazu (doulos) jako niewolnik lub sługa -wydaje mi się że prawidłowym powinno być -niewolnik-czy wg. was można używać tego wyrazu na przemian raz niewolnik a raz sługa?bo wg. mnie jest inne znaczenie ,rozumienie tych dwóch słów.

"Doulos" można tłumaczyć na obydwa sposoby. Spekuluję, że tłumacze tłumaczący to słowo jako "sługa" chcieli przez to podkreślić dobrowolne oddanie się Bogu (bo słowo "niewola" być może brzmi tak, jak by nie było to dobrowolne w sensie: "straciłem swoją wolność - już nie jestem wolny"?!).

W moim odbiorze "niewolnik" oddaje duchową rzeczywistość lepiej. Myślę, że kluczowe i pomocne jest właściwe zrozumienie tej rzeczywistości, niż te czy owe słowo:
- byłem niewolnikiem grzechu i musiałem grzeszyć (Ef. 2:2-3, 2.Tm. 2:26)
- w wielkim swoim miłosierdziu Bóg raczył wykupić mnie dla siebie na własność za srogą cenę krwi Syna Bożego (Tyt. 2:14, 1.Pt. 1:18-19)
- dobrowolnie przyjąłem tę wielką ofiarę Syna Bożego przez wiarę oddając mu się na służbę i zostając wyzwolonym z niewoli grzechu (Rzym. 6:6, 19, 22 oraz 7:6)
- wraz z tym Bóg przez zamieszkałego we mnie Ducha Świętego "zaznaczył" mnie jako swoją wyłączną własność (Ef. 1:13-14, 1.Kor. 7:23, Rzym. 8:9, 16-17)

Dziecko Boże dobrowolnie staje w pozycji niewolnika nie mającego już praw do samego siebie. Jeśli Pan mówi, "czyń to", to czyni (Mt. 8:8-9) - służy swojemu Właścicielowi.

zgadzam się-jestem dobrowolnym niewolnikiem Pana(tyle że często nieposłusznym niestety)-myślę też że niewolnik też jest jednocześnie sługą

"Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz syn pozostaje na zawsze. Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie." (Jana 8:34-36)

Ten fragment mi się jeszcze nasunął w temacie wątku. Być niewolnikiem Pana znaczy zarazem być prawdziwe wolnym - od niewoli grzechu.

Prawdziwa wolność jest wtedy, kiedy człowiek pełni to, co się Bogu podoba - chętnie, dobrowolnie, szczerym sercem - i znajduje w takiej służbie Panu radość i zadowolenie.